گاز طبیعی را پس از استخراج از مخازن زیرزمینی و حذف ناخالصی‌ها در پالایشگاه، می‌توان با استفاده از خط لوله (Pipeline)، مایع­‌سازی (LNG)، تبدیل به هیدروکربن­‌های با ارزش (GTL) و … انتقال داد. صرفه اقتصادی هر یک از این روش‌ها به فاصله بین مبدأ و مقصد انتقال بستگی دارد. وقتی این فاصله بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر باشد، مایع­‌سازی گاز طبیعی بهترین راه انتقال خواهد بود. گاز طبیعی مایع (LNG) با حجمی ششصد برابر کوچکتر از گاز طبیعی، امکان انتقال مقادیر زیاد آن را با استفاده از مسیرهای دریایی فراهم می‌­کند تا مناطق مختلف جهان از این محصول ارزشمند برخوردار شوند. برای تبدیل گاز طبیعی از حالت گاز به مایع، باید دمای آن تا نقطه جوش ماده اصلی تشکیل دهنده آن، یعنی متان (۱۶۲- درجه سانتی‌گراد) کاهش یابد؛ بدین منظور انواع مختلفی از چرخه­‌های سردسازی و مبردها مورد استفاده قرار می­‌گیرند. با اینکه امروزه کشورهای قطر، استرالیا و مالزی صادرکننده و کشورهای ژاپن، چین و کره جنوبی واردکننده بیشترین حجم LNG در جهان هستند، اما فناوری تولید این محصول و دانش فنی احداث و راه‌­اندازی واحدهای مایع­‌سازی گاز طبیعی تنها در اختیار چند شرکت معتبر نفت و گاز جهان مانند Linde آلمان و APCI آمریکا می­‌باشد. در حال حاضر هدف اصلی این شرکت­‌ها، افزایش صرفه اقتصادی فرآیندهای مایع­‌سازی از طرق مختلف همچون کاهش توان مصرفی در این واحدهاست؛ زیرا این موضوع چالش اصلی گسترش این فرآیند محسوب می‌­شود.   بیشتر بخوانید